what's goin' on bloglar alemi

daha dün, henüz kısa pantolonlarımız, yeni yeni terlemeye yüz tutmuş bıyıklarımızla msn messenger'den kestirmeden ulaştığımız msn space'lerimizde yazar, çizer, dolanırken nasıl da bir heyecan kaplamıştı içimizi. sonra o heyecan büyüyüp, büyüyüp ve büyüyüp, büyüyüp, büyüyüp fotoğraf albümü olarak kullanılsa daha işlevsel olacak msn space'e sığamaz olunca, ani bir kararla mekan değiştirmiştik.

artık

şimdi blogger olduk,
blogrolları doldurduk,
sevinçliyiz hepimiz,
yaşasın blogumuz.

şarkısını biz de söylüyorduk.

fakat bir kere kader ağlarımızı örmeye görsündü; bu sevinç uzun sürmemiş ve bir süre sonra bilinçaltımızın kapılarının zilini çalıp kaçan, rahatsız eden ne? kim? olduğunu anlayamadığımız birşeyler peydah olmuştu.

zamanında taksicilerle ilgili sözlerine kendimizce kızdığımız(bkz: fare dağa kızmış, dağın haberi olmamış) ve sonra buralardaki pek çok kişiden samimi olduğuna kanaat getirdiğimiz bu alemlerin piri mtlda hanım(umarız bu sözlerimize kızmaz) da "internet çok pis kokuyor. bloglarda herkes birbirine yavşıyor, herkes birbiriyle sevişiyor" deyip bir süre uzaklaşınca "neler oluyor, kim kiminle sevişiyor, bizim niye haberimiz yok, dördüncü lazım mı? okey'e yani" dedik, neler olup bittiğini anlamak için de her zamankinden biraz fazla göz, kulak kabarttık ortalığa ve anladık ki hakikaten öyleymiş, hepimiz aynı yolun yolcusuymuşuz, tribünlere oynuyormuşuz, bir alkış, bir alkış bekliyormuşuz. yazdıkça yazmışız, yazdıkça azmışız, kelimelerimizin sırtına basıp yukarılara çıkmışız, ama sonra bir gün birden aşağıya bakmışız ki, yediğimiz naneleri görmüşüz; meğer artık kendimiz için yazmayı unutmuşuz, başkaları ne der diye kelimelerimizin sivri uçlarını törpülemişiz, aldığımız hit, commentlarımız kadar olmuşuz, konuşmuşuz, birbirimizi habire yalamışız durmuşuz.

hani dirseğimizi yalamamız imkansızdı?

herkese açık mekanlarımıza gizlediğimiz yüzümüzle yoruma açık yazılar yazmış, fotoğraflar koymuşuz ve sonra biri beğenmeyip bir kaç laf ettiğinde de gak ve guk diyerek avukatlarımıza talimatlar vermişiz. sonra bu tartışmaya okuyucu olarak katılmış ve yorumlarımızda bahse konu olan yazıyı okumadan, yazanın kim olduğunu bilmeden ağzımıza geleni söylemişiz. sonra saygı göstermek ve kayıtsız kalmak arasındaki farkı bilmemişiz ve kimse sevmek zorunda değil ama saygı göstermek zorunda demişiz.

hadi ya?

tamam, burda duralım. that's enough. stop.

buraya kadar pek çooooook kişinin tepkisini çekme ve hatta "lütfen sağ taraftan ismimin olduğu linki siler misiniz?" diyecek birilerinin de çıkabilecek olma ihtimalini de gözönüne alarak geldik. şimdilik bu kadar yeter, uzatıp daha fazla tepki çekmeyelim. hem bana ne tüm bunlardan. beğenmiyorsam çeker giderim buralardan, kalbim kadar beyaz(kalbimiz kırmızı değil miydi?) harita metod defterine yazarım bundan sonra. anyway, relax, be quiet, change topic.

ya o değil de bu aralar dünyayı burnum veya yere paralel başka bir organımla(arak: cem yılmaz/bir tat bir doku) anlatmak şeklinde bir projem var, sponsor bulursam hayata geçireceğim. isteyen okur, istemeyen okumaz. gerçi o zaman da içerik ve görsel materyaller nedeniyle 18+ olacak, şimdiden uyarayım.

yazıyı yazıp publish butonuna tıkladığımda söyleyeceklerim bitmiştir. bir süredir dikkatli gözlerden kaçmadığı üzere falanca kişi: diye başlayarak her yorum yazana cevap vermiyorum, bundan sonra da sonunda ? işareti olan cümleler kuranlara, konuyu başka mecralara çekebilecek, yeni açılımlar getirebileceklere veya günümdeysem, sağ tarafımdan kalkmışsam herkese karşılık vereceğim(silenzio haklıymış; mr. anyone dahil her yoruma @falanca diyerek karşılık verenlerin hepsi şovmenmiş).

bu, yazdıklarımla -gerçekten- ilgilenen birileri olduğunda ve bunu belli ettiğinde hoşuma gitmediği anlamına gelmiyor. yorumlar samimi olduktan sonra "bok gibi yazıyorsun, üstelik oraya koyduğun fotoğraf çok çirkin" şeklinde yorumlar dahil her türlü yoruma da açıktır yazdıklarım. yine de yazar/okur arasındaki ilişkiyi ısrarla devam ettirmek ve hatta daha üst katmanlara taşımak istersen profilden görebileceğin mail/msn adreslerinden ulaşabilir, ilan-ı aşk edebilirsin bana.

aşkım çok öpüyorum seni.

[not(18 ağustos): bu postu okuyanlar bunu da okudular. böylece puzzle'ın eksik parçaları da tamamlanmış oldu.]