şşşt, yanlış anladın sen beni. gelsene şöyle yanıma bi, bak vallahi bir şey yapmayacağım

“bize de kızdın mı?” diye yazdı soğuk, tedirgin bir instant message tonuyla msn’in öbür ucundaki buddy. bir instant message sorusu olmasına rağmen o cümlede sanki binlerce voltluk elektrik yükünü içeren gerilim vardı ve bu beni birkaç saniyeliğine bile olsa ekrana çivilemek için yetmişti.

kendime gelir gelmez “n’aapmışım ben, bir canavar yaratmışım” diye söylendim ensemi kaşıyarak. zaten sevdiğimiz mekanların sahiplerinin bu sıralar asabi olduğumuzu ima etmelerinden ters giden bir şeyler olduğunu anlamalıydık.

“hayır, ne alakası var” diye yazdım ve send butonuna tıkladım.

nihayetinde msn conversation’un devamında karşı taraftaki buddy’yi zararsız bir tip olduğumuza inandırmışık.

ama iş bununla bitmeyecekti.

ortalık soğumaya yüz tutmuşken sarı saçlı, mavi gözlü q2 rumuzlu blogger türkiye’nin öbür ucundan blogs wars filminin çıkan kısmının özeti’ni anlattığı mahkemelik bloggerlar başlıklı yazısında bahse konu yazılardan bazı cümleleri cımbızla çekip sunarak yeni polemikleri bekler olması bir yana beni de sağa sola göndermelerde bulunmakla itham etmişti.

alakası yok! alakası yok!

üstelik bu satırları okuyanlar bilmelidirler ki; bir loser, bir disconnectus erectus olan, elindeki tek silahı kelimeleri olan o ben ki yeri geldiğinde dünya barışı için elinden geleni de ardına koymamıştır(şekil a).


şekil a-) fotoğrafta george w. bullshit ile "mars’a nasıl demokrasi
götürebiliriz?" konulu güvenlik toplantısındayken.

peki madem o kadar kötüysem bunlar ne:

geçen gün otobüste gördüğüm yaşlı teyzeye yer verdim,
bu sabah işyerinde gördüğüm ve henüz adını bile bilmediğim part time çalışan güzel kıza günaydın dedim,
kardeşimi lunaparka götürdüm,
geçen akşam taksim dönüşü akm’nin karşısında “arkadaşımla bostancı’ya gideceğiz ama hiç paramız yok” deyip para isteyen gence para verdim(nedense hep orada karşıma çıkıyorlar. geçen seneden beri orada karşıma çıkıp para isteyenler üç etti).

tamam, biraz ukalayım(ama tedavi oluyorum), lafımı esirgemem ama iyi niyetliyim. öyle ki bu mekana george w. bullshit bile gelse, onu da içeri alır “şu köşede takılabilirsin, tuvalet koridorun öteki ucunda, buzdolabı şurada, duracaksan edebinle dur, fazla ses çıkarma” der, iyi bir ev sahipliği örneği sergilerim.

neyse, ben artık bu konuyu unutmak, yeni polemiklere yelken açmak istiyorum, barış, peace.

biterken la la si do do si la sol fa fa sol la sol fa la çalıyordu.